Multimedijalna izložba o Nadeždi Petrović

izvor: agencije                                                                                                                              29.04.2015.

ČAČAK - U galeriji u Čačku otvorena je Multimedijalna dokumentarna izložba “Nadežda Petrović 1915 - 2015”, čime je otpočeo program obeležavanja stogodišnjice smrti velike slikarke.

"Sadržaj je inspirisan životom, stvaralaštvom i značajem Nadežde Petrović u umetničkom, kulturnom i društvenom životu Srbije, kao uporištem aktuelnog stvaralaštva i aktivizma", izjavila je danas Tanjugu direktorka te ustanove Milica Petronijević.

Izložba koja je otvorena u utorak uveče je, kako dodaje, centralni događaj programa u prvoj polovini godine.

Prema njenim rečima, multimedijalna postavka raznovrsnim sadržajima na savremen i prijemčiv način, dokumentarno, umetnički, filmski, dramski, govori o Nadeždi, njenoj porodici, stlikarstvu, istorijskim i umetničkim prilikama vremena, sa posebnim osvrtom na ratni period i njenu smrt u Valjevu.

Nadeždina pisma koja će biti prikazana publici ne govore o njenom ličnom životu i unutrašnjem doživljaju, već svedoče o važnim trenucima stradalaštva, velikoj ljudskoj i civilizacijskoj nesreći, kaže direktorka.

Pre nekoliko dana na Gradskom šetalištu u Čačku postavljena je edukativno-dokumentarna izložba o Nadeždi, pod nazivom Ulična galerija, a za jun je predviđena slična postavka u Knez Mihailovoj ulici u Beogradu, najavila je Petronijević.

Naežda Petrović rođena je u Čačku 1873. godine.

Njeni rodiitelji, Mileva i Dimitrije bili su profesori čačanske realke. Porodica se 1884. vratila u kuću njenog dede hadži Maksima Petroviću.

Višu školu završila je 1891. godine i nakon položenog stručnog ispita postavljena je za nastavnicu slobodoručnog crtanja.

Slikarstvo je učila u ateljeu Đorđa Krstića i u srpskoj slikarskoj i crtačkoj školi Kirila Kultlika.

Od 1898. započela je školovanje u Minhenu u školi Antona Ažbea, slovenačkog likovnog pedagoga koji je zastupao slikarstvo čiste boje i čvrste forme.

Slike iz tog perioda predstavila je na prvoj samostalnoj izložbi 1900. godine u Beogradu.

Studije u Minhenu nastavila je u atelju pleneriste Julijusa Ekstera, profesora Akademije i jednog od osnivača minhenske Secesijie kod koga je savladala slikarsku tehnologiju i započela da radi u prirodi koja će postati njena trajna inspitacija.

Osim slikarstvom, bavila se i likovnom kritikom.

Program obeležavanja stogodišnjice smrti ove slikarke u celini je podržalo Ministarstvo kulture i informisanja Srbije.

Projektom je obuhvaćen veliki broj saradnika, institucija kulture, fakulteta, medijskih kuća, osnovnih i srednjih šskola, čačanskih preduzeća i pojedinaca koji su omogućili ili podržali sprovođenje svih programskih aktivnosti.