Večeras se u Galeriji RTS otvara izložba skulptura i slika poznatog srpskog vajara Sretena Stojanovića (1898-1960), što predstavlja još jedno od važnih podsećanja na velikane srpske likovne scene. Od kako je Narodni muzej zatvoren za publiku, RTS je u likovni program svoje galerije uvrstio i izložbe koje se tiču značajnog dela naše baštine 20. veka, koja bi u protekloj dekadi, bez ove inicijative, ostala nedostupna javnosti. Do sada je u ovom prostoru, između ostalog, predstavljeno delo Petra Palavičinija, Rista Stijovića, Svetomira Arsića Basare...
Reprezentativna izložba Sretena Stojanovića, jednog od osnivača i prvih profesora beogradske Akademije likovnih umetnosti i akademika, biće upriličena u oba izložbena prostora u prizemlju zgrade RTS-a, budući da pored vajarskih ostvarenja, obuhvata i njegove manje poznate, slikarske radove. Publika će biti u prilici da se susretne sa tridesetak skulptura i deset slika, crteža i akvarela, nastalih tokom četiri stvaralačke decenije, između 1919. i 1960. godine. Zastupljena su ostvarenja iz svih Stojanovićevih stvaralačkih faza: prve, koja se označava kao "skulptura stilizacije" (1919-1828), druge - obeležene pojmom "realizam" (1929-1940), i treće određene kao "romantika" (1945-1960), koja se deli na herojski romantizam i epsku monumentalnost. Čitavo Stojanovićevo delo je evropskog značaja po umetničkim dometima i posle više od pola veka od njegove smrti, služi na čast Srbiji.
Rođen u Prijedoru 1898. godine, Stojanović posle Prvog svetskog rata odlazi u Beč, gde započinje umetničko obrazovanje. Tri godine je boravio i u Parizu, u radionici čuvenog Emila Antoana Burdela, koji ga je usmerio na put moderne skulpture. Stojanović se 1922. godine vraća u Beograd, a 1937. izabran je za vanrednog profesora Umetničke akademije (dve godine kasnije i za redovnog). Osim vajarstvom, slikarstvom i grafikom - nadahnuto, inventivno i autentično je kao kritičar u Književom glasniku "čitao" svoju epohu. Njegov kritičarski i esejistički opus svedoči da smo imali i teoretičara evropskog ranga. Posle Drugog svetskog rata izabran je za rektora beogradske Akademije likovnih umetnosti i za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti, čiji redovni član postaje 1959. godine.
VIŠNJIĆ I GORKI
Većina ostvarenja koja će biti predstavljena na izložbi potiče iz porodične ostavštine, a manji broj iz privatnih kolekcija. Među njima su i biste u gipsu, koje nikada nisu odlivene, niti javno predstavljene. U ta dela, pored ostalog, spadaju poprsja Maksima Gorkog, Filipa Višnjića i Laze Kostića. Autori postavke i tekstova kataloga su istoričari umetnosti Ljiljana Porčić i Dušan Milovanović.
