Nova godina kroz istoriju: Vavilonci prvi slavili, a Nijemci ukrašavali jelku
Izvor: bllive
Datum: 31.12.2013
Simbolično, Nova godina predstavlja obnavljanje života, a običaji vezani za taj dan vuku korijene iz daleke prošlosti. Slavljenje odlaska stare i dolaska nove godine je prastari religijski, društveni i kulturni obrazac u skoro svim dijelovima svijeta.
Istorija proslavljanja Nove godine nije pouzdano utvrđena, ali se smatra da su Vavilonci to činili još prije 4.000 godina. Rimljani su takođe slavili Novu godinu, ali se njihov kalendar menjao sa svakim novim vladarom sve dok rimski Senat 153. godine prije nove ere nije "ustoličio" 1. januar za početak Nove godine. Neki naučnici tvrde da su Novu godinu prvi počeli da je slave Kinezi.
Nijemci su, prema jednom od niza tumačenja, prvi u 16. vijeku uveli običaj kićenja jelke. Preci današnjih Nijemaca smatrali su da na jelkama živi "šumski duh", zaštitnik prirode, pa su stari ratnici za novogodišnju noć odlazili u šumu da ga umilostive.
Kasnije su počeli da donose jelke kućama, pa je tako ovo drvo ušlo u u domove kao simbol Nove godine.
Prema jednoj od legendi, kićenje je započeo utemeljitelj protestantizma Martin Luter. Luter je šetajući kroz šumu bio zadivljen hiljadama zvijezda koje su svjetlucale kroz granje jelki.
Toliko je bio očaran prizorom da je odsjekao malo drvo i odnio ga kući svojoj porodici. Da bi oživio istu ljepotu koju je vidio u šumi, zakačio je i male svijeće na grančice. U drugim zemljama Evrope i Americi, kićenje jelke postaje popularno u 18. vijeku.
I danas se širom svijeta, uz puno buke i pompe, šampanjac, razmenu poklona i vatromet, slavi nastupajuća godina. Neki novogodišnji simboli opstali kroz sve civilizacijske promjene.
Jedan od najatraktivnijih simbola je novogodišnja parada, uobičajena kod mnogih naroda.
Stvaranje zaglušujuće buke koje potiče iz rituala tjeranja zlih demona, takođe se zadržalo u mnogim krajevima svijeta – ali danas kao lupanje u lonce i tiganje, kucanje čašama, zvonom zvona, bubnjevima, sirenama, muzikom i neizbježnim vatrometom.
Takođe, posljednjih decenija izuzetno je popularan doček Nove godine na centralnim gradskim trgovima.
Iako mnogi misle da su novogodišnja obećanja i želje novijeg datuma, tradiciju su započeli još Vavilonci, a njihova je odluka nalagala da vrate oruđe za rad koje su posudili ranije te godine.
Moderna obećanja najčešće se odnose na prestanak pušenja, držanje dijete, zdrav način života, štednju, više učenja, vjernost.
Nova godina je tradicionalno i vrijeme okupljanja – porodičnog, sa prijateljima, na organizovanim proslavama i to u svečanim odijelima, s posebnom brigom o izgledu, ukrašavanjem enterijera i eksterijera.
Treba istaći i da, iako svi narodi proslavljaju ovaj praznik kao novi i bolji početak, ne raduju mu se svi istog dana, jer jedni poštuju lunarno (prema kretanju Mjeseca), a drugi solarno (prema kretanju Sunca) računanje vremena.
Za razliku od solarne koja ima stalno utvrđen datum, oni narodi koji vrijeme određuju prema Mjesecu imaju Novu godinu promjenljivog datuma i ona se slavi na dan mladog Mjeseca, između 20 januara i 20. februara.
Lunarnu Novu godinu, danas više kao deo tradicije, obilježavaju u Kini, Japanu, Indiji, Vijetnamu i još nekim zemljama, pri čemu takođe proslavljaju i solarnu, prema gregorijanskom kalendaru.
